Μία φορά και έναν καιρό, ήταν κοινώς αποδεκτό από τους διαχειριστές των Unix servers να επανεκκινούν τα συστήματά τους μία φορά το μήνα (ή και περισσότερο) για να διασφαλίσουν πως οι servers τους δούλευαν σωστά. Πλέον, τα πράγματα έχουν αλλάξει καθώς αρκετοί Linux systems administrators «έχουν να λένε» για τον αριθμό των ημερών που οι servers τους είναι up χωρίς καμία διακοπή. Ταυτόχρονα, οι χρήστες των BSD (και άλλων Unix-like λειτουργικών συστημάτων) επίσης ισχυρίζονται υψηλούς uptime χρόνους που κάποιες φορές αγγίζουν ακόμη και τον ένα χρόνο δίχως την ανάγκη για επανεκκίνηση. Και εδώ θα ρωτήσει κάποιος εύλογα: είναι σωστό αυτό;
Το Linux είναι ιδιαίτερα γνωστό για την αποδότικότητά του, και μπορεί να «τρέχει» για αρκετές ημέρες, μήνες ή ακόμη και χρόνια δίχως να χάσει την αξιοπιστία του ή να χρειαστεί να «φρεσκάρει» τον «εαυτό» του. Κατά συνέπεια, η επανεκκίνηση δεν είναι συνήθως απαραίτητη και θα οδηγούσε μόνο σε downtime, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό ειδικά αν το σύστημα φιλοξενεί ιστοσελίδες διαθέσιμες στο ευρύ κοινό.
Μία εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι η ανάγκη εφαρμογής κρίσιμων ενημερώσεων στον πυρήνα (kernel) του συστήματος. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η επανεκκίνηση είναι απολύτως απαραίτητη ώστε να εκκινηθεί ο νέος πυρήνας. Γενικά, η πλειοψηφία των ενημερώσεων, ακόμη και οι αναβαθμίσεις ασφαλείας, δεν απαιτούν την επανεκκίνηση του συστήματος, παράμετρος η οποία συνιστά μία από τις σημαντικότες διαφορές των Linux και των Windows servers.
Εκτός, λοιπόν, των κρίσιμων ενημερώσεων ασφαλείς του πυρήνα, ο server θα πρέπει να επανεκκινηθεί μόνον εάν δεν ανταποκρίνεται πλήρως. Η πλειοψηφία όλων των υπολοίπων σφαλμάτων ή προβλημάτων μπορούν να επιδιορθωθούν δίχως την ανάγκη επανεκκίνηση του συστήματος.
